Wanneer de lens van fotograaf Arnaud Ghys het dagelijkse leven weergeeft van kansarme mensen die op het platteland wonen. Het is een stille getuigenis van het feit dat huisvesting te duur, te slecht en te duur is.
De tentoonstelling van Arnaud Ghys werd vorig jaar oktober voor het eerst gepresenteerd in het Théâtre de Namur in het kader van de Journée de Lutte contre la Pauvreté (Dag van de Armoedebestrijding).
Een thuis. Een plek van waaruit je je leven kunt ontvouwen en waar je je kunt terugtrekken als de wereld pijn doet of als je gewoon wilt uitrusten en nieuwe energie wilt opdoen. Een essentieel toevluchtsoord. In de collectieve verbeelding zijn er de “daklozen”, de anderen, zij die op straat leven. En dan zijn er degenen die onderdak hebben in een fatsoenlijke woning, die ze huren of die ze over tien of twintig jaar eindelijk zullen bezitten. De realiteit is veel minder eenduidig.
Wie kan echt zeggen dat ze veilig zijn? Zelfs binnen wat we vroeger de “middenklasse” noemden, vallen steeds meer mensen buiten de boot, glijden af naar armoede, soms tot op het punt dat ze hun huis kwijtraken. Hun onderdak. Hun thuis.
De mensen die ik via de RWLP heb ontmoet, trotseren deze moeilijkheden met een indrukwekkende waardigheid en een acuut gevoel van solidariteit. Het is deze waardigheid en solidariteit die ik wilde fotograferen.
“Ik wilde laten zien wat gecorrigeerd moest worden. Ik wilde laten zien wat gewaardeerd moest worden”. Lewis Hine, Amerikaans fotograaf wiens werk vooral heeft bijgedragen aan het uitbannen van kinderarbeid.
Le CCN / Centre culturel de Namur, Anciens Abattoirs de Bomel, Traverse des Muses, Namur, Belgique
